Jest oczywiste (a przynajmniej powinno być), że między prawem a psychologią zachodzą relacje różnego rodzaju. Niewątpliwie te dwie dyscypliny naukowe nie są tożsame. Mogą się one co najwyżej zakresowo krzyżować lub pozostawać względem siebie w stosunku nadrzędności bądź podrzędności rozpatrywanej wg kryterium wykorzystywania uzyskanych przez siebie wyników. W recenzowanej książce autorzy tego stosunku nie definiują (s. 19) i trudno im się dziwić, skoro taka definicja wikła pojęcia „psychologii sądowej” oraz „psychologii i prawa” (s. 20). A te trudno przecież określić równościowo i sprawozdawczo zarazem. Jest to więc zadanie wyjątkowo trudne. Niemniej brak wyznaczenia powyższej relacji w sposób jednoznaczny w żadnym razie nie umniejsza merytorycznej wartości omawianej książki. W rozdziale pierwszym (s. 30–45) Ewa Gruza stara się scharakteryzować relacje, które zachodzą między psychologią i prawem, z punktu widzenia kryminalistyki. Charakterystyka ta jest udana. Po pierwsze dlatego, że autorka zgrabnie przytacza poglądy innych autorów na temat stosunków między psychologią i prawem. Po drugie, ponieważ powołuje się ona na ważne badania empiryczne dotyczące problemu świadomości psychologicznej wśród prawników (s. 34–37), co nadaje pracy wiarygodności w sensie empirycznej weryfikacji głoszonych przez autorkę tez. Ma to istotne znaczenie w praktyce prawniczej, co w recenzowanej książce jest wielokrotnie podkreślane chociażby ze względu na faktyczną możliwość wykorzystania rozstrzygnięć psychologii w odniesieniu do stosowania prawa. Toteż w przywołanym kontekście ważne jest, że Małgorzata Toeplitz-Winiewska zadaje nadzwyczaj istotne pytanie o to, co psychologia może eksplanacyjnie zaproponować wymiarowi sprawiedliwości

中文翻译：

---

Rozważania w sprawie relacji zachodzących między Psychologią a prawem na przykładzie pracy zbiorowej pod red。Ewy Habzdy-Siwek i Joanny Kabzińskiej Psychologia i prawo。Między teorią i praktyką，索波特：Gdańskie Wydawnictwo Psychologicalzne 2015

Jest oczywiste (a przynajmniej powinno być), że między prawem a Psychologią zachodzą relacje różnego rodzaju。Niewątpliwie te dwiedyscypliny naukowe nie są tożsame。Mogą się one co najwyżej zakresowo krzyżować lub pozostawać względem siebie w stosunku nadrzędności bądź podrzędności wzp W recenzowanej książce autorzy tego stosunku nie definiują (s. 19) i trudno im się dziwić, skoro taka definicja wikła pojęcia „psychologii sądowej” oraz.2psychologii A te trudno przecież określić równościowo i sprawozdawczo zarazem。开玩笑 więc zadanie wyjątkowo trudne。Niemniej brak wyznaczenia powyższej relacji w sposób jednoznaczny w żadnym razie nie umniejsza merytorycznej wartości omawianej książki。W rozdziale pierwszym (s. 30–45) Ewa Gruza stara się scharakteryzować relacje, które zachodzą między Psychologią i prawem, z punktu widzenia kryminalistyki。Charakterystyka ta jest udana。Po pierwsze dlatego, że autorka zgrabnie przytacza poglądy innych autorów na temat stosunków między Psychologią i prawem。Po Drugie, ponieważ powołuje się ona na ważne badania empiryczne dotyczące problemu świadomościpsychologicznej wśród prawników (s. 34–37), co nadaje pracy wśjizęyc wiarygodno Ma to istotne znaczenie w praktyce prawniczej, co w recenzowanej książce jest wielokrotnie podkreślane chociażby ze względu na faktyczną możliwość wykorzystania wykorzystania wykorzystania roz Toteż w przywołanym kontekście ważne jest, że Małgorzata Toeplitz-Winiewska zadaje nadzwyczaj istotne pytanie o to,